کد مطلب:11964 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

از نظر علمي دانشمندان در رابطه با اركان نماز و اسرار آن چه مطالبي را كشف كرده اند؟

الف) دكتر تومانيانس در كتاب خود مينويسد:
«در غضروفهاي بيني گاهي كرمي توليد ميشود كه سبب سردرد فوقالعاده شديد و كاهش بينايي چشم ميشود، براي دفع اين كرم بهترين وسيله،شستشوي بيني با آب سرد است.»
(و آن در اسلام استنشاق (شستن بيني) ناميده ميشود كه از مقدماتمستحبي نماز است). وقتي كه شما استنشاق ميكنيد و با بيني خود آب را بالاميكشيد، فوراً بر روي عصب سمپاتيك شما اثر كرده و سوزش و اشك چشمو سرخي چهره را در خود احساس ميكنيد، علاوه بر اينها سردردهايي كه براثر هواي ناسالم و خستگي بوجود ميآيد را از بين ميبرد و اين كاري است كهيك نمازگزار واقعي هر روز چند بار هنگام وضو گرفتن انجام ميدهد. سوايآنچه گذشت استنثاق با آب فوايد ديگري نيز دارد كه از جمله، نمازگزار را ازمبتلا شدن به امراضي چون سل، آسم، امراض ريوي و زكام مصون داشته وتعادل عصبي و حالت نشاط و فرح در نهاد آدمي ايجاد ميكند.
ب) دكتر ادوين فردريك پاوزر استاد امراض عصبي در ايالات متحدهآمريكا ميگويد:
اگر چه ممكن است بسياري از امراض معده را در كوتاهترين مدت كه باوركردني نيست، درمان كرد اما صرف نظر از معالجاتي كه در عصر ما وجوددارد، معجزات ديگري در بهبودي امراض مانند فلج و زمينگيري، آشكارميشود كه هيچ نوع معالجهاي و يا جراحي و يا پسيكولوژي و يا تحريكاتديگر در آن اثر نداشته است.
ما ميبينيم هزاران حالت براي مريض پيش آمده كه مشهورترين پزشكان وباهوش ترين طبيبان كمترين اميدي براي بهبودي آن نداشتهاند، اما چيزي كهدر بهبودي مريض اثر گذاشته و صحت و سلامت و عقل را به وي بازگردانده،معجزهاي از معجزات نماز و ارتباط با خدا بوده است.
ج) دكتر توماس هايس لوپ ميگويد:
مهمترين مطلبي كه من در طول چندين سال تجربه و آزمايش به دستآوردهام اين است كه بهترين وسيله براي درمان بيخوابي نماز است. با اينقيد كه من پزشكم اين سخن را ميگويم كه نماز بهترين وسيلهاي است كهتاكنون براي توسعه اطمينان و تسكين اعصاب و آسايش و نشاط شناخته شدهكه زمينة بي خوابي را برطرف ميگرداند. و به عبارت دقيقتر، مهمترين وسيلةايجاد آرامش در روان و اعصاب انسان نماز است.
د) «كاراپمان و ديگران» به نوعي «روان درمان تربيتي گروهي» پرداختهاند وبراي افزايش بينش بيماران دربارة مشكلات و انواع تضادهاي رواني كه دچارآن هستند و نيز مكانيسمهاي دفاعي كه از آنها استفاده ميكنند و اطلاعات ومهارتهاي ديگري كه بيماري رواني به كمك آنها براي غلبه بر مشكلات نيازدارند، سخنرانيهاي ارشادي ايراد كردهاند. بديهي است كه اين نوع رواندرماني تربيتي گروهي، اساساً شبيه اثري است كه خطبههاي نماز جمعه برايدرمان يا پيشگيري برخي مشكلات خفيف رواني ناشي از فشار زندگي، ازخود باقي ميگذارند.»
براي مطالعه بيشتر ر.ك: نماز از ديدگاه دانشمندان و متفكران، رحيم كارگر.